6 min czytania

Syndrom wypalenia cukrzycowego tzw. diabetic burnout

Cukrzyca to przewlekła choroba, niekontrolowana prawidłowo grozi poważnymi powikłaniami. Dla utrzymania dobrej jakości życia i kondycji, wymaga od diabetyka uwagi 24 godziny na dobę, każdego dnia. Zmusza do pilnowania diety, aktywności fizycznej, uważnego dawkowania leków, zwłaszcza u pacjentów leczonych insuliną, samokontroli, zapobiegania stanom hipo- i hiperglikemii.

Spis treści:

  1. Codzienne obciążenia pacjenta z cukrzycą?
  2. Zespół wypalenia
  3. Stres u osób z cukrzycą
  4. Wypalenie cukrzycowe
  5. Jak można sobie pomóc?

Codzienne obciążenia pacjenta z cukrzycą

Cukrzyca jest jednym z głównych wyzwań zdrowotnych XXI wieku1. Choruje na nią już 537 milionów dorosłych (1 na 10 osób), a szacuje się, że liczba ta wzrośnie do 643 milionów do 2030 roku i 783 milionów do 2045 roku2. Cukrzyca w dużej mierze jest chorobą wymagającą od pacjenta znacznego zaangażowania w samoopiekę i samokontrolę, co często negatywnie wpływa na codzienne życie oraz powoduje obciążenie psychospołeczne i emocjonalne1. Dieta, ćwiczenia fizyczne, dawkowanie leków, odpowiednio częste monitorowanie stężenia glukozy we krwi stanowią codzienne obowiązki terapeutyczne pacjentów z cukrzycą. Wszystko w celu utrzymania stabilnego poziomu cukru we krwi, uniknięcia powikłań, utrzymania jak najlepszego stanu zdrowia i samopoczucia.

Zespół wypalenia

Zespołem wypalenia (ang. burnout syndrom) określa się zespół charakterystycznych objawów psychicznych oraz somatycznych, które są następstwem przewlekłego stresu związanego z istotnym i stałym dla danej osoby zajęciem3. Najczęściej stosowany jest w odniesieniu do pracy zawodowej. Jego trzy kluczowe elementy to wszechogarniające wyczerpanie, obojętny stosunek do wykonywanego zajęcia oraz poczucie nieskuteczności i braku osiągnięć, obniżona ocena własnych możliwości1,3.

Stres u osób z cukrzycą

W cukrzycy pacjenci często skarżą się na uczucie niepokoju, frustracji, lęku i depresji1. Emocje te dotyczą świadomości, że cierpi się na chorobę przewlekłą, potencjalnych powikłań, postępowania niezgodnego z zaleceniami lekarza, konieczności wielokrotnego podejmowania decyzji terapeutycznych, w celu utrzymania glikemii w normie czy zapobiegania gwałtownym wahnięciom poziomu cukru we krwi. Należy również pilnować zrównoważonej diety, wyliczać dawki insuliny, dbać o prawidłową masę ciała i aktywność fizyczną. To ciągła mobilizacja nie tylko osób z cukrzycą, ale też ich bliskich, którzy również mogą czuć się po jakimś czasie wypaleni emocjonalnie4.
Pacjenci z cukrzycą wykazują objawy stresu, które negatywnie wpływają na poziom cukru we krwi, a równocześnie mogą prowadzić do nieprzestrzegania zaleceń lekarskich. Emocje te są związane z codziennymi, sztywnymi wymaganiami związanymi z radzeniem sobie z chorobą1.

Wypalenie cukrzycowe

Wypalenie cukrzycowe to mieszanka emocji i zachowań, w której pacjenci z cukrzycą mogą czuć się zmęczeni psychicznie i fizycznie codziennym zaangażowaniem w samoopiekę i samokontrolę. Wykazują oni brak zainteresowania i obojętność wobec choroby i samoopieki diabetologicznej. Pacjenci doświadczają poczucia psychicznego wyczerpania i fizycznego zmęczenia związanego z opieką nad sobą, obaw związanych z cukrzycą oraz poczucia bezbronności, bezsilności i niemożności ucieczki od wypalenia cukrzycowego1.
Osoba dotknięta wypaleniem cukrzycowym lekceważy pory, ilości, rodzaj i jakość posiłków, przestaje mierzyć poziom cukru lub robi to bardzo rzadko, pomija dawki insuliny, nie dba o ich prawidłowe ustalenie. Pacjent przestaje się „opiekować” swoją chorobą i nawet świadomość możliwości wystąpienia poważnych powikłań, nie jest w stanie spowodować zmiany postępowania5.
Badania przeprowadzone w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych i Diabetologii II Wydziału Lekarskiego na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym wykazały, że zespół wypalenia terapeutycznego (cukrzycowego) może dotyczyć (okresowo) 30–40% diabetyków. Częściej występuje u osób młodych, jednak może się pojawić u osoby w dowolnym wieku6.
Syndrom wypalenia terapeutycznego może dotknąć każdej osoby chorującej na cukrzycę, niezależnie od typu choroby6. Jest jednak szczególnie niebezpieczny dla osób z cukrzycą typu 1, u których niedobory insuliny są znacznie większe niż u diabetyków z cukrzycą typu 25.
Należy też zaznaczyć, że zespół wypalenia terapeutycznego może dotykać rodziców dzieci chorujących na cukrzycę, gdyż to na nich spoczywa główny ciężar zarządzania chorobą małego pacjenta1.

Jak można sobie pomóc?

Ze stanem wypalenia terapeutycznego można się uporać. Przede wszystkim potrzebne jest wsparcie. Warto zaangażować drugą osobę w pomoc w kontroli cukrzycy, by móc na nią liczyć w chwili zwątpienia5. Pomocne jest także nawiązanie kontaktu z osobą, która ma takie same problemy. Rozmowa i wymiana doświadczeń z innymi cukrzykami, to także świetna metoda terapeutyczna. Istnieją społeczność zrzeszające diabetyków w tym na social mediach, które mogą okazać się ważnym wsparciem na tej płaszczyźnie np. społeczność Szkoły Diabetyka na FB. Warto wyznaczyć sobie osiągalne, stopniowe cele – żywieniowe, sportowe, terapeutyczne. Kluczowa jest uczciwość wobec siebie a chcąc uzyskać realne wsparcie również szczerość wobec lekarza prowadzącego naszą cukrzycę. Wiedząc o problemie, może zaproponować zmianę form terapii lub skierować na dodatkowe szkolenia z zakresu choroby5. Czasami potrzebne jest wsparcie psychologiczne lub psychoterapia, ponieważ jeżeli problem wypalenia zostanie zaniedbany, to z dużym prawdopodobieństwem może prowadzić do depresji4.

Satysfakcjonujące życie z cukrzycą bywa niełatwe. Pozwól sobie pomóc – to ważne, aby nie mierzyć się z cukrzycą samodzielnie. Otaczaj się ludźmi, którzy mogą Cię wspierać: rodziną, przyjaciółmi, a przede wszystkim lekarzem. Dzielenie się swoimi obawami, pytaniami czy wątpliwościami nie jest oznaką słabości, lecz mądrości i troski o swoje zdrowie. Dzięki temu będziecie mogli wspólnie podjąć odpowiednie kroki, które pomogą Ci wrócić do właściwego postępowania. Pomimo wyzwań stawianych przez chorobę, można skutecznie radzić sobie z cukrzycą prowadząc pełne i szczęśliwe życie.

Źródła:
1. Kontoangelos K, Raptis A, Lambadiari V, et al. Burnout Related to Diabetes Mellitus: A Critical Analysis. Clin Pract Epidemiol Ment Health. 2022;18:e174501792209010;
2. https://worlddiabetesday.org/about/facts-figures/; dostęp: 21.06.2024 r.
3. Siemiński M, Nitka-Siemińska A., Nyka W.M., Zespół wypalenia; Forum Medycyny Rodzinnej 2007, 1(1): 45–49;
4. https://www.termedia.pl/diabetologia/W-cukrzycy-liczy-sie-nie-tylko-technologia-konieczny-jest-zloty-srodek,56630.html; dostęp: 21.06.2024 r.;
5. https://diabetyk24.pl/blog-section/zycie-z-cukrzyca/syndrom-wypalenia-terapeutycznego-w-cukrzycy; dostęp: 21.06.2024 r.;
6. https://cukrzycapolska.pl/emocje/syndrom-wypalenia-terapeutycznego/; dostęp: 21.06.2024 r.
DIA/06.2024/08

Chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych artykułach, czy nadchodzących wydarzeniach (m.in. darmowych spotkaniach ze specjalistami)?
Zapisz się do naszego newslettera, a niczego nie przeoczysz!

Zapisz się

Jesteśmy tu dla Ciebie!

Masz pytania, chcesz, abyśmy specjalnie dla Ciebie stworzyli artykuł? napisz na adres: redakcja@szkoladiabetyka.pl

Komentarze (0)

Jesteśmy po to
aby Ciebie wspierać