Dlaczego użycie OPI (osobistej pompy insulinowej) do leczenia cukrzycy jest wygodne?
Ponieważ nie musisz się kłuć 5-7 razy każdego dnia, a do podania insuliny użyjesz „guziczka” w pompie. Odpowiednie zaprogramowanie, jak i podanie należnej dawki insuliny, jest bardzo proste – wystarczy kliknąć. Za pomocą pompy podaje się bardzo małe dawki insuliny (0,01,0,05jednostek). Możesz podawać insulinę zarówno na węglowodany (WW) jak i na białka i tłuszcze (WBT). Ponadto pompa insulinowa (kalkulator bolusa) policzy za Ciebie ilość insuliny, którą powinieneś podać do posiłku, a także obliczy dawkę korekcyjną w sytuacji, gdy poziom glukozy będzie wysoki.
Czy każdy chory powinien posiadać OPI?
Decyzję o leczeniu przy pomocy pompy podejmuje pacjent – lub, jeśli jest nim małe dziecko – opiekunowie. Przed podjęciem decyzji o leczeniu osobistą pompą insulinową konieczne jest zaprezentowanie zasad terapii pompowej oraz zapoznanie pacjenta (lub opiekuna) z techniką podawania insuliny oraz obsługą urządzenia. Pierwsze podłączenie pompy insulinowej może być stresującym doświadczeniem, dlatego osoby opiekujące się pacjentem (m.in. pielęgniarka edukacyjna, lekarz) służą pomocą i wsparciem podczas szkolenia, a następnie również po wypisaniu do domu.
Czym różni się leczenie OPI od podawania insuliny penem?
Penem podajesz dwa rodzaje insuliny – bazę oraz bolusy. Do pompy wykorzystuje się tylko jeden – szybkodziałający analog insuliny. Penem podajesz insulinę 5-7 razy na dobę, zaś używając pompy, kłujesz się co 3 doby (co 72 godziny). Najmniejszą dawkę insuliny, którą możesz podać penem to 0,5 jednostki, pompą 0,01. Insulinę w penie podajesz wyłącznie na wymienniki węglowodanowe (WW), w pompie insulinowej także na wymienniki białkowo-tłuszczowe (WBT). Insulinę bazę w penie podajesz 1 x na dobę, w pompie dawkę tę dzielimy na 24 porcje, które są płynnie podawane przez całą dobę.
Kto odnosi największe korzyści z terapii OPI?
Małe dzieci, których zapotrzebowanie na insulinę jest rzędu setnej części jednostki, osoby prowadzące nieregularny tryb życia, sportowcy, osoby często podróżujące w różne strefy czasowe, jak również osoby z niedowagą i nadwagą w celu uzyskania prawidłowej masy ciała.
Komu nie zaleca się terapii pompowej?
Pompy nie zaleca się w sytuacji, gdy pacjent nie przebywa pod stałą opieką zespołu medycznego, a także – oczywiście – gdy nie akceptuje on takiego typu leczenia. U osób mających alergię na plastry, wykazujących trudności w opanowaniu wiedzy z zakresu obsługi pompy insulinowej (co zdarza się rzadko), pacjentom nieprzestrzegającym higieny osobistej, osobom z chorobami psychicznymi, a także zaburzeniami odżywiania np. anoreksją lub bulimią.
Jak działa OPI?
Pompa jest urządzeniem elektronicznym o wymiarach 10x5x2 cm i wadze około 8-10 dkg. Podaje jeden rodzaj insuliny (najczęściej szybkodziałający analog) we wlewie ciągłym – tzw. bazę. Ilość insuliny podawanej w poszczególnych godzinach ustala się na podstawie wcześniejszego zapotrzebowania na insulinę bazową. Dawki insuliny do posiłków z uwzględnieniem insuliny na WW i WBT ustala się indywidualnie, często w oparciu o dobowe zapotrzebowanie na insulinę (DDI). Dawkę insuliny na WW można wyliczyć ze wzoru 500 : DDI. Należy pamiętać, że pompa insulinowa nie jest urządzeniem inteligentnym, dlatego sama niczego nie wyliczy – wykona tylko to, co wpisałeś do jej programu. Nieprawidłowe wyniki poziomów glukozy mimo użytkowania urządzenia oznaczają, że najprawdopodobniej pompa została źle zaprogramowana.
Jak OPI przyczepia się do ciała?
Pompę insulinową nosi się stale. Umieszcza się ją w plecaczkach (małe dzieci), na paskach, przypina się ją do paska, do biustonosza, do uda (wówczas przymocowuje się ją specjalną opaską). W pompie znajduje się 3 ml zbiornik, który z ciałem połączony jest drenem zakończonym teflonową lub metalową kaniulą. Urządzenie zasilane jest bateriami, posiada alarmy dźwiękowe oraz wibracyjne, które ostrzegają przed jakąkolwiek sytuacją zaburzającą podawanie insuliny. Każda pompa wyposażona jest w kilka różnych programów, służących do podawania insuliny.
Kto mi podłączy pompę w domu?
Możesz to zrobić sam, szczególnie w miejscach o łatwym dostępie (np. w okolice uda, czy brzucha). Trzeba jednak potrenować. Należy pamiętać, że zakładanie wkłucia jest zabiegiem medycznym, dlatego, w celu uniknięcia zakażenia, okolicę wkłucia należy dokładnie zdezynfekować, a także pamiętać o przestrzeganiu zasad higieny, czyli o dokładnym umyciu rąk. Ważna jest codzienna kąpiel. Przed podłączeniem pompy insulinowej umyj ciało, a następnie użyj środka dezynfekującego. Spryskaj nim dwukrotnie okolicę, w którą podłączysz pompę, pozostawiając skórę do wyschnięcia. Wypełniając zestaw insuliną, należy wykonywać wszystkie czynności zgodnie z instrukcją pompy. Nieprawidłowe wypełnienie zestawu może być powodem niewłaściwego leczenia cukrzycy. Pęcherzyki w drenie, czy też każda nieszczelność spowoduje brak lub niedobór insuliny w organizmie. Po założeniu nowego wkłucia pozostaw stare w ciele na około 3-4 godziny (w miejscu tym jest zgromadzona insulina, która przez kilku godzin zostanie całkowicie wchłonięta). Stosuj cewniki dostosowane do grubości tkanki tłuszczowej (w sprzedaży jest bardzo duża ilość różnych cewników teflonowych i metalowych, również różnej długości dreny).
O jeszcze czym muszę pamiętać?
Pompa insulinowa jest tylko urządzeniem, które w każdej chwili może ulec awarii. Przerwa w podawaniu insuliny w pompie nie powinna być dłuższa niż 60 minut, dlatego zawsze, a szczególnie gdy przebywasz poza domem, noś ze sobą pen. Jeżeli zapomniałeś o wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub masz problem z podaniem insuliny, natychmiast skontaktuj się z przedstawicielem firmy lub Twoim lekarzem/pielęgniarką edukacyjną. Jeżeli wystąpi niedocukrzenie, natychmiast zatrzymaj pompę. Ponowne jej uruchomienie może nastąpić dopiero po uzyskaniu prawidłowego stężenia glukozy.