Po czym poznać, że to hipoglikemia?
Osoby chorujące na cukrzycę doskonale wiedzą o tym, jak niebezpiecznym stanem jest hipoglikemia. Kiedy stężenie glukozy we krwi spada do poziomu poniżej normy, organizm diabetyka reaguje natychmiast. Tak gwałtowna zmiana w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do zapadnięcia w śpiączkę cukrzycową, dlatego należy zachować szczególną ostrożność.
Stan lekkiej hipoglikemii można stwierdzić przede wszystkim po stężeniu glukozy wynoszącym 54 -70 mg/dl. Może nam wówczas doskwierać uczucie głodu oraz lekkiego niepokoju oraz osłabienia. Możemy mieć tzw. „mroczki” przed oczami, odczuwać intensywniejszą niż zwykle potliwość, czy też nietypowe drżenie dłoni.
Jeżeli nie zareagujemy już na tym etapie, może u nas wystąpić klinicznie istotna hipoglikemia. Wówczas stężenie glukozy osiągnie poziom wynoszący <54 mg/dl, co wiąże się już z poważniejszymi i bardziej zaawansowanymi objawami, np. ból brzucha, silny niepokój przypominający stan lękowy, a także kołatanie serca.
Najcięższym i najbardziej niebezpiecznym stanem jest hipoglikemia ciężka (brak specyficznego progu stężenia glukozy), która wiąże się z utratą przytomności oraz bezpośrednim zagrożeniem życia.
Diabetyk z hipoglikemią – jak mu pomóc?
Jak udzielić pierwszej pomocy diabetykowi z hipoglikemią? Przede wszystkim – szybko! W szczególności, jeśli osoba jest już nieprzytomna, cenna będzie każda sekunda.
- Jeśli chory jest przytomny, należy wykonać pomiar stężenia glukozy we krwi aby upewnić się, że mamy do czynienia z hipoglikemią.
- Następnie podajemy glukagon lub słodzony napój.
- Jeżeli po upływie 10-20 minut stan chorego się nie poprawia, należy natychmiast wezwać pomoc.
Co natomiast należy zrobić, gdy chory jest nieprzytomny?
- W pierwszej kolejności dzwonimy po pogotowie.
- Nieprzytomnego diabetyka układamy w pozycji tzw. bocznej bezpiecznej i do czasu przyjazdu zespołu ratowników medycznych regularnie sprawdzamy czynności życiowe.
- Jeżeli chory nie oddycha, należy przeprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową.
Jak się zabezpieczyć na wypadek hipoglikemii?
Należy pamiętać, że hipoglikemię może rozpoznać wyłącznie chorujący, ewentualnie najbliżsi, którzy dobrze znają jego zachowania i reakcje w różnych sytuacjach. Osoba postronna, która prawdopodobnie widzi nas pierwszy raz w życiu, nie będzie wiedziała, że wystąpiła u nas hipoglikemia – a co za tym idzie, nie będzie wiedziała, że potrzebujemy pomocy. Aby zabezpieczyć się na wypadek takich sytuacji, warto wykonać kilka działań.
- Przede wszystkim – zawsze miejmy przy sobie glukagon albo przynajmniej coś słodkiego – wystarczy kilka cukierków lub słodzony napój.
- Należy mieć także pod ręką glukometr z nakłuwaczem i zapasem pasków testowych.
- Poinformujmy współpracowników, studentów z naszej grupy na uczelni i inne osoby z naszego otoczenia o tym, że chorujemy na cukrzycę i może się zdarzyć, że któregoś dnia będziemy potrzebować pomocy.
- Możemy napisać instrukcję postępowania w takiej sytuacji i trzymać ją w widocznym i łatwo dostępnym miejscu – wraz z numerami telefonu do lekarza prowadzącego oraz na szpitalny oddział diabetologii, a także do opiekuna lub innej osoby, która chcielibyśmy, aby została powiadomiona.
Jeśli często przebywamy poza domem lub miejscem pracy, hipoglikemia może się nam przytrafić wśród całkowicie nam obcych przechodniów – przy czym nie zawsze przewidzimy, czy będziemy wówczas na tyle przytomni, aby samodzielnie wezwać pomoc. Warto zadbać o to, by osoba udzielająca nam pierwszej pomocy wiedziała, że mamy cukrzycę. Jak to zrobić? Możemy np. nosić niewielką opaskę z napisem informującym o naszej chorobie.