Stężenie glukozy u dorosłych i u dzieci
Niezależnie od tego, czy sami chorujemy na cukrzycę, czy też sprawujemy opiekę nad diabetykiem, doskonale wiemy o tym, jak ważne jest utrzymanie prawidłowej glikemii. Jeśli z chorobą mamy do czynienia od dłuższego czasu, prawidłowe wartości znamy już na pamięć. Gdy dopiero stawiamy w tym temacie pierwsze kroki – mamy prawo czuć się nieco zagubieni.
Jedno z często powtarzających się pytań, jakie stawiają zarówno sami diabetycy, jak i ich opiekunowie, dotyczy prawidłowego stężenia glukozy u dorosłych i u dzieci. Czy obowiązują różne normy w zależności od wieku pacjenta? Odpowiedź na to pytanie brzmi: nie.
Normy dotyczące poziomu glukozy we krwi
Niezależnie od wieku, normy dotyczące poziomów glikemii są zawsze takie same. Zarówno u dorosłych, jak i u dzieci, wartości te wynoszą:
- Prawidłowa glikemia na czczo: 70–99 mg/dl (3,9–5, 5 mmol/l)
- Nieprawidłowa glikemia na czczo: 100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l) oraz poniżej 70 mg/dl
- Prawdopodobieństwo cukrzycy: ≥ 126 mg/dl (7,0 mmol/l)
Powyższe wyniki dotyczą badań przeprowadzonych na czczo, 8-14 godzin od ostatniego posiłku i oznaczają glikemię w osoczu krwi żylnej. Rozpoznania cukrzycy nie dokonujemy glukometrem.
Stężenie glukozy oznaczamy również w ciągu dnia – mówimy wówczas o glikemii przygodnej. W tym przypadku cukrzycę rozpoznaje się, gdy wynik przekracza 200 mg/dl (11,1 mmol/l), a dodatkowo występują typowe objawy hiperglikemii: wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata masy ciała, osłabienie, senność, zaburzenia widzenia.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowej glikemii na czczo (100-125 mg/dl), należy zawsze wykonać doustny test tolerancji glukozy OGTT. Poniżej prezentujemy normy według zaleceń PTD w 120. minucie od momentu doustnego podania glukozy:
- Prawidłowa tolerancja glukozy: < 140 mg/dl (7,8 mmol/l)
- Nieprawidłowa tolerancja glukozy: 140–199 mg/dl (7,8–11,1 mmol/l)
- Cukrzyca: ≥ 200 mg/dl (11,1 mmol/l)
Zarówno podczas diagnozowania choroby, jak i jej leczenia, należy ze szczególną uważnością obserwować organizm pod kątem występujących objawów. Niektóre dolegliwości mogą bowiem jednoznacznie wskazywać na niebezpieczną hiperglikemię lub hipoglikemię, która również stanowi zagrożenie. Ponadto uwzględnia się wpływ innych czynników, np. intensywnego wysiłku fizycznego.