Spis treści
- Jak rozpoznać cukrzycę typu 1 – objawy, diagnostyka
- Cukrzyca typu 1 – przyczyny
- Jak zatrzymać cukrzycę typu 1?
- Leczenie cukrzycy typu 1
Jak rozpoznać cukrzycę typu 1 – objawy, diagnostyka
Choć wkrada się w naszą codzienność niemal bezszelestnie, często pierwsze symptomy choroby są dla nas zauważalne. Nie zawsze jednak w pierwszym odruchu skojarzymy je z cukrzycą. Wśród nich wymieniamy m.in.:
- suchość w ustach i nieustanne pragnienie,
- częste i obfite oddawanie moczu,
- zauważalny spadek masy ciała w relatywnie krótkim czasie,
- zmęczenie, uczucie senności mimo dobrze przespanej nocy,
- odwodnienie tkanek (sucha skóra, zespół suchego oka, uczucie piasku pod powiekami),
- częste infekcje skórne (szczególnie grzybicze),
- zmętnienie wzroku,
- bóle brzucha.
Jak sami widzimy, objawy cukrzycy typu 1 są niespecyficzne, mogą być kojarzone z innymi dolegliwościami lub chorobami. Pacjenci często w pierwszej kolejności jako przyczynę zmiany samopoczucia wskazują stres. Warto jednak przyjrzeć się sobie uważnie i w przypadku zauważenia takich symptomów u siebie, skontaktować się z lekarzem. Specjalista zaleci wykonanie badań diagnostycznych:
- poziomu stężenia glukozy we krwi żylnej, a w toku dalszej diagnostyki test OGTT,
- hemoglobiny glikowanej (HbA1c),
- badania moczu na obecność glukozy i ciał ketonowych.
Cukrzyca typu 1 – przyczyny
Jeżeli badania potwierdziły nasze przypuszczenia i została u nas zdiagnozowana cukrzyca typu 1, często zastanawiamy się nad jej przyczynami. W przeciwieństwie do cukrzycy typu 2, na rozwój cukrzycy typu 1 nie mieliśmy żadnego wpływu. Czy znalezienie przyczyn schorzenia będzie odpowiedzią na pytanie o to, czy cukrzyca typu 1 może się cofnąć? Prawdopodobnie nie, jednak warto wiedzieć, co mogło ją u nas spowodować.
Cukrzyca typu 1 jest chorobą o podłożu genetycznym. Oznacza to, że jeżeli w naszej najbliższej rodzinie są diabetycy, najprawdopodobniej odziedziczyliśmy taką predyspozycję. Nie jest to jednak równoznaczne z samą chorobą, w wywołaniu której biorą jeszcze udział czynniki środowiskowe, np.:
- stres,
- niedobór witaminy D3,
- niektóre choroby wirusowe,
- niektóre toksyny.
Czy pozwala to na wysnucie tezy, że wystarczy unikać tych czynników, by nie zachorować? Niestety nie.
Jak zatrzymać cukrzycę typu 1?
Obecnie nie są jeszcze znane sposoby na skuteczne zapobieganie występowaniu choroby. Na ten moment cukrzyca typu 1 jest również nieuleczalna. Badacze podejmują jednak próby opracowania metod, które pomogłyby zatrzymać rozwój cukrzycy, jednak obejmują one okres przed wystąpieniem pierwszych jej symptomów. A zatem odpowiedź na tytułowe pytanie: „czy cukrzyca typu 1 może się cofnąć?” na ten moment brzmi: nie. Jedynym, co możemy zrobić, jest podjęcie odpowiedniego leczenia, które może spowolnić rozwój choroby.
Większość chorych z nowo wykrytą cukrzycą typu 1, po włączeniu do leczenia insuliny, wchodzi w okres częściowej remisji.
Na wydłużenie czasu jej trwania mają wpływ:
- wczesne rozpoznanie cukrzycy typu 1,
- mniejsza utrata masy ciała przed diagnozą,
- aktywność fizyczna,
- zdrowa dieta.
Leczenie cukrzycy typu 1
W cukrzycy typu 1 jedynym stosowanym modelem terapii jest podawanie preparatów insuliny w wersji analogu lub insuliny ludzkiej. Leki stosowane w insulinoterapii dzielimy na dwie grupy:
- długodziałające,
- szybkodziałające.
Lekarz prowadzący dopasowuje odpowiedni typ leków oraz ich dawkę do stopnia zaawansowania choroby, a także wieku i trybu życia pacjenta. Istotny jest również wybór urządzenia, za pomocą którego będziemy lek samodzielnie podawać. Do wyboru mamy wstrzykiwacze (tzw. peny insulinowe) oraz pompę insulinową (OPI). Jeżeli preferujemy pierwsze z wymienionych rozwiązań, będziemy musieli samodzielnie przygotowywać i wstrzykiwać odpowiednie dawki leku. Pompa pomaga w zautomatyzowaniu części czynności oraz w precyzyjnym obliczeniu dawki insuliny, jednak wciąż musimy samodzielnie określić ilość węglowodanów w posiłku.
Odpowiednio prowadzone leczenie cukrzycy typu 1 oznacza komfort i doskonałe samopoczucie każdego dnia, dlatego warto o tą kwestię zadbać. Największy wpływ na nasze zdrowie mamy przecież my sami! Zachowujmy uważność każdego dnia, systematycznie kontrolujmy glikemie, przynośmy glukometr na wizyty lekarskie lub prowadźmy dzienniczek i monitorujmy nasze samopoczucie, aby ułatwić lekarzowi prowadzącemu dostosowywanie terapii do naszych potrzeb.